Uşaqlığda iki arzum var idi.. uça bilmek ve cenneti görmek.
Bu arzuları bileşdiren cehet ise yeqin ki, yaşadığım cemiyyet olub...
Çirkin cemiyyet…
Odlu baxışlardan közermiş qelblerin meskeni…
Pozğun cemiyyet!
İslam ölkelerine "yaşıl" rengini gösterib kafirlere az qala menliyini de satanların meskeni…
Başı boş cemiyyet!
Heqiqeten de başıboş cemiyyet!
Eeh neyse...
Uçub getmek istemişem hemişe, çox uzağa…
Çıxış yolunu ise ancaq cenneti tapmaqda görürdüm…
Hetta artıq yuxularıma da giridi o mekan…
İnanırdım ki, yuxular da ne vaxtsa çin olur…
Ürekden inanırdım.
Bioqrafiyamdakı illerin sayı artdıqca yeni cemiyyetlerle tanış olurdum…
Bu tanışlıqlardan biri de ele mehz Amerika cemiyyeti oldu…
Binaları qeder elçatmaz Amerika…
Daim gülerüz, mehriban, xeyirxah, qemden-kederden uzaq Amerika…
Cennet Amerika...
Cennet.. göresen doğrudanda arzum heyata keçmekdeydi?
Bele tezz?!.
Hetta 14 saat uçmuşdum ora getmekçün…
Amerikanın gözel kinoları…
Bize özünü düzgün seçilmiş kadrlarla,
zülmet gecelerde parıldayan körpülerle,.
Binalardan nur kimi seçilen işıqlarıyla tanıda bilmişdi...
Ebes yere ora cennet demirdiler ki!?
Düzdür!
Heyatımız kinoya çox oxşasa da, biz çirkin sehneleri sile bilmirik..
Her şey tebii olur - montajsiz.. dublajsiz…
İndi Amerikadayam.
Amma kino deyil.. çirkli küceleri de görürem, saxtakarlıqları da görürem,
bürokratiyalardakı gereksiz gözletmeleri de görürem, qeybetleri de,
dalca danışmaqları da..
Hetta Bakıdakı "baxışlar" ve "söz atmalar"çün
darıxacağımı zenn edirdim…
Oları da görürem..
Her şeyi görürem..
Görmediyim birce şey var…
O da ki, Cennet..
Eeh zibile qalsın bu arzular şeheri.
İndi heç yuxularımda da görmürem Cenneti…